Geplaatst: di sep 09, 2008 7:52 am
K'moet zeggen, het geheel, de tent en de aankleding, het was gewoon magnifique en heel gezellig !!!!!!!
Vorig jaar was het al gezellig , met het goede weer, maar deze keer hadden we met die tent écht iets magisch in de lucht.
Edwin, nog eens mercie mateke voor uwen écht wel "gouden" brufen.......... Ik had vrijdag-avond bij mijn neef , de tandarts nog snel tandje laten trekken, maar dat was me toch verkeerd bekomen, ik dacht dat mijn BBQ door de blender zou moeten, maar al bij al heb ik met die ettelijke dafalgans en die wonderlijke brufen in mijn lijf , nog heel gezellig knn meevieren.
Naarmate de BBQ vordert en de tent op springen staat van de muziek die gaat beginnen, gebeuren er vreemde dingen. Anneke doet zo raar, zo anders dan anders ........... Mieke doet zo raar , zo anders dan anders ........
Ons Margitje die komt vragen of wij een microfoon ter beschikking hebben voor Hans .........
Op een gegeven moment mijn vader die mij roept en mij iets moet vertellen ......... ik zeg zeg het dan snel kom, maar neen Hans moest daar ook bij, dus lopen zoeken achter de husband.......... Ons vader doet dan zo'n raar verhaal over het feit dat ons moeder (zij heeft reeds een geplande afspraak om nu 15 september opgenomen te worden in het ziekenhuis en zal de 16de geopereerd worden) , toch opteert om zich niet te laten opnemen.......
Wat is dat toch allemaal voor afleiding ???? Er klopt hier iets niet.........
En dan gebeurt het , onze Johan betreed het podium en Hans en ik worden op het podium gevraagd , tis alsof niet alleen mijn tand , maar heel mijn lijf verstijfd is van schrik………
Ik had wel al een tijdje een vermoeden dat Hans het podium op moest, maar ikke.
Waarom ikke??? Mijn hart daverde in mijn lijf, ik dacht , lap, ze hebben mij hier liggen , ik moet op da podium een lieke gaan zinge. En dan voor al die mensen……….
En ja , langer moest het niet duren, met de mooie woorden van onze Johan moest ik echt op mijn lippen bijten, tegen mijn lichaam zeggende nu niet , nu niet , rood mag je worden, maar geen water laten stromen aub………
En dan kwamen onze cadeautjes , cadeautjes , zeg maar cadeaus !!!!
Hans zijnen trofee is de mooiste die hij al ooit gekregen heeft.
Ik dacht bij mezelf , dat is al voldoende , maar neen dan verscheen ons Mieke met een kolos van een mooi bloemenboeket. De mooiste die ik al ooit heb gekregen. Die staat hier nu te pronken voor het raam.
En ja , voor het gedicht , daar zijn geen woorden voor. Ik denk dat jullie ook niet hoeven te raden wie dat gedicht gemaakt heeft, ons Margitje natuurlijk…….. Een stukje meetserwerk van poëzie, ik heb al gezegd dat ze eens een boek moet uitbrengen.
De traantjes stroomden rijkelijk en weet je wat , ik kan het me niet eens meer aantrekken, want de moment dat ik rondkeek , had ik zoiets van , oef , ik ben niet alleen met mijn blètesmoeltje , vele zakdoekjes werden bovengehaald.
Lieve schatten, dit heeft me diep in mijn hart ontroerd, en ik heb vele mensen eens heel hard geknuffeld , sorry voor diegenen die ik vergeten ben ……… ik kon natuurlijk moeilijk heel de zaal gaan knuffelen. En Johan, gij geen podiumbeest? Ik moet zeggen, ik vond da zeer knap gedaan, echt waar……….. Volgende keer terug uw beurt , dan moet nie altijd ons opperhoofd aan het woord !!!
Kortom gezegd : het was een geslaagd feest ……….
En onze nieuwe slogan :
“DFA, één groot familiegebeuren “, zo voel ik me , we zijn allemaal één grote familie , met elks een eigen karakter , maar die elkaar niet kunnen missen.
Sake
Vorig jaar was het al gezellig , met het goede weer, maar deze keer hadden we met die tent écht iets magisch in de lucht.
Edwin, nog eens mercie mateke voor uwen écht wel "gouden" brufen.......... Ik had vrijdag-avond bij mijn neef , de tandarts nog snel tandje laten trekken, maar dat was me toch verkeerd bekomen, ik dacht dat mijn BBQ door de blender zou moeten, maar al bij al heb ik met die ettelijke dafalgans en die wonderlijke brufen in mijn lijf , nog heel gezellig knn meevieren.
Naarmate de BBQ vordert en de tent op springen staat van de muziek die gaat beginnen, gebeuren er vreemde dingen. Anneke doet zo raar, zo anders dan anders ........... Mieke doet zo raar , zo anders dan anders ........
Ons Margitje die komt vragen of wij een microfoon ter beschikking hebben voor Hans .........
Op een gegeven moment mijn vader die mij roept en mij iets moet vertellen ......... ik zeg zeg het dan snel kom, maar neen Hans moest daar ook bij, dus lopen zoeken achter de husband.......... Ons vader doet dan zo'n raar verhaal over het feit dat ons moeder (zij heeft reeds een geplande afspraak om nu 15 september opgenomen te worden in het ziekenhuis en zal de 16de geopereerd worden) , toch opteert om zich niet te laten opnemen.......
Wat is dat toch allemaal voor afleiding ???? Er klopt hier iets niet.........
En dan gebeurt het , onze Johan betreed het podium en Hans en ik worden op het podium gevraagd , tis alsof niet alleen mijn tand , maar heel mijn lijf verstijfd is van schrik………
Ik had wel al een tijdje een vermoeden dat Hans het podium op moest, maar ikke.
Waarom ikke??? Mijn hart daverde in mijn lijf, ik dacht , lap, ze hebben mij hier liggen , ik moet op da podium een lieke gaan zinge. En dan voor al die mensen……….
En ja , langer moest het niet duren, met de mooie woorden van onze Johan moest ik echt op mijn lippen bijten, tegen mijn lichaam zeggende nu niet , nu niet , rood mag je worden, maar geen water laten stromen aub………
En dan kwamen onze cadeautjes , cadeautjes , zeg maar cadeaus !!!!
Hans zijnen trofee is de mooiste die hij al ooit gekregen heeft.
Ik dacht bij mezelf , dat is al voldoende , maar neen dan verscheen ons Mieke met een kolos van een mooi bloemenboeket. De mooiste die ik al ooit heb gekregen. Die staat hier nu te pronken voor het raam.
En ja , voor het gedicht , daar zijn geen woorden voor. Ik denk dat jullie ook niet hoeven te raden wie dat gedicht gemaakt heeft, ons Margitje natuurlijk…….. Een stukje meetserwerk van poëzie, ik heb al gezegd dat ze eens een boek moet uitbrengen.
De traantjes stroomden rijkelijk en weet je wat , ik kan het me niet eens meer aantrekken, want de moment dat ik rondkeek , had ik zoiets van , oef , ik ben niet alleen met mijn blètesmoeltje , vele zakdoekjes werden bovengehaald.
Lieve schatten, dit heeft me diep in mijn hart ontroerd, en ik heb vele mensen eens heel hard geknuffeld , sorry voor diegenen die ik vergeten ben ……… ik kon natuurlijk moeilijk heel de zaal gaan knuffelen. En Johan, gij geen podiumbeest? Ik moet zeggen, ik vond da zeer knap gedaan, echt waar……….. Volgende keer terug uw beurt , dan moet nie altijd ons opperhoofd aan het woord !!!
Kortom gezegd : het was een geslaagd feest ……….
En onze nieuwe slogan :
“DFA, één groot familiegebeuren “, zo voel ik me , we zijn allemaal één grote familie , met elks een eigen karakter , maar die elkaar niet kunnen missen.
Sake