Awel Ruth,
ge moogt ze terughebben, die Frunzel van u!!!!!!!! 
Amai mijn voeten, ben weer minstens een jaar sneller dood dankzij mamzelleke!! Ik val dus vanavond in slaap in de zetel, papjestijd als ik wakker word, 100 keer veranda in en uit, honden buiten gelaten, eens gekeken bij Frunzeltje want het was hààr tijd, de honden weer binnen gelaten die traditiegetrouw ff moeten zot doen aan de deur (voor de kooi van Frunzeltje
), Domino en Iago in de keuken gezet met hun papje, weer naar de veranda, eens roepen op die muis, eens zachtjes kloppen op de bodem van de kooi, eens rammelen aan het deurtje, eens "Frunzeltje?" roepen, harder kloppen op de bodem van de kooi en ... nu echt in paniek slaan want er kwam dus al die tijd NIKS reactie!!!!
Doodsbang was ik, ik hoorde mijn hart gewoon kloppen en durfde echt niet kijken gaan in de kooi. Wat als er in hemelsnaam iets gebeurd was? Toch maar eerst naar Jef die al in bed lag, of hij haar vanavond nog "levend" gezien had? Ja, hoor!! Ik doe mijn verhaal, die schiet uit bed en gaat mee naar onder, ook eens roepend op haar en ook al geschrokken, waarschijnlijk meer door mij dan door wat anders, maar echt, ik was doodsbang!! Jef begint de 4 slotjes los te maken, nog steeds NIKS, hé!! Deur open, rommelen in de dekentjes, niks, niks, niks .... Heft hij op een gegeven moment een stuk deken op en wie ligt ons daar, ontspannen op haar zij liggend, aan te kijken??? Juist, dat Frunzelgeval!!!!!
Mijn eerste reactie was nog dat er iets moest schelen, hé, normaal was dit niet, allesbehalve, maar toen Jef haar strelen wou ging dat kopje wat opzij, daar reageerde ze dus toch wel lichtjes op. Ze bleef echter nog steeds liggen, ik zag me vannacht al naar Ine vliegen, maar ze staat ineens rustig op, gaat braaf aan haar deurtje staan en wacht tot ik haar eruit hef! Fretten?? Als ge niet aangeboren gestoord zijt wordt ge het er in ieder geval wel van!!
Eens de aaitjes op haar ruggetje gekregen huppelt ze enthousiast naar de grote kattenbak, doet er braaf een plasje en een hoopje en begint te spelen alsof dat de normaalste zaak van de wereld was, niet wetend hoe wij ons beiden vanbinnen voelden!! Blote armen in haar kooi, stukjes blote voeten op de grond toen ze net los was, wij allebei zo zenuwachtig als wat door de angst en ons juf vond het allemaal niet erg, ze voelt zich goed hier precies!
Ze is alweer wat uurtjes aan 't spelen en begint net als de rest van het zootje ongeregeld hier haar eigen aandacht op te eisen. Als ik naar de keuken ga of zoals nu aan de pc zit, hoor ik haar spelen maar als het haar te lang duurt komt ze krabben aan de plank, wil ze dat ik ff spelen kom.
Als ze "wakker" is, is ze nog enorm hevig, is haar eerste reactie op een hand nog steeds een opengaand mondje, maar "kwaad" ziet ze er niet meer uit. Ondanks het schrikken van vanavond doet het me eigenlijk deugd dat ze zo vast sliep en zo rustig reageerde op ons, blijkbaar heeft ze dat thuis nooit gedaan. Toch al goed voor de "inwendige" Frunzel", hé?
Moet niet ongerust zijn, hoor Ruth, we doen nog wel wat verder, die muis en ik!!
)
Hier zijn er zo 2 Hollandse floshen die daar een handje van weg hebben ... krengen, ja!! 
, maar het komt in de buurt nu!!