En ook Frunzeltje kwam, zag en ...
Geplaatst: vr feb 04, 2011 3:49 am
....
Ik ken er eentje die nu op het puntje van haar stoeltje zit!!
Enkele dagen geleden belde Ine, de Da, me op. Ze kende iemand die op haar beurt iemand kende met een fretje dat beet. Het fretje was ondertussen gecastreerd (niet bij Ine, ze kende het beestje dus zelf niet) maar het bijten beterde niet, integendeel. Mocht ook zij mijn nummer mss doorgeven? (Moet al niks meer zeggen, zeker, ik hoor Jef al van verre zuchten )
Het baasje van Frunzeltje belde me eergisteren, na een korte babbel had ik al door dat het geen kwestie was van tips geven, moest de kleine muis zelf zien. 's Avonds belde Ruth (haar baasje, je vond je weg op ons forum al, las ik, Ruth ) terug voor een langere en volledigere uitleg en besloten we vandaag af te spreken. (Ondertussen gisteren )
Komt daar toch zo 'n mooi snoetje binnen, een iets blekere versie van ons Noucky op haar mooist, maar volgens Ruth dus echt geen makkelijk snotje. Alles aan Frunzeltje straalde "Blijf van me af, hé" af, dus ja, vervelend geval als ik ben met fretten, heb ik haar dan een tijdje in de carrier aangesproken, haar nieuwsgierig gemaakt en even uitgetest (Jef had al snel gemerkt dat ze niet makkelijk was! ) en telkens als ze andere stemmen dan de mijne hoorde, vloog ze onrustig met haar oogjes die kant op en was het contact met mij verbroken. Libby's baasje was hier, Ruth was er nog, de telefoon ging ik weet niet hoe vaak, ik vond het geen goede start maar wou haar ook niet in die carrier laten zitten tot iedereen naar huis was. Ik heb haar dan op aandringen van Ruth met één fleece-handschoen gepakt en idd, zodra de nieuwsgierigheid naar mij wat wegviel, wou ze weg. Hoe doe je dat als fret dan als die mensen niet luisteren willen? Tandjes gebruiken natuurlijk. Ze heeft het idd enkele keren geprobeerd, maar enkel "nee" en "foei" was voldoende om haar te doen stoppen. Om de zoveel minuten probeerde ze het even opnieuw, maar het minderde precies al sneller. Ik wou haar ook niet overstuur maken, dus Frunzel gauw de bijgehaalde kooi van Moustacheke in, ik zou die wel in orde maken als iedereen weg was.
Volgens mij heeft Frunzeltje zich allang een gedacht over mij gevormd maar ach, als er plots een fret in nood opduikt zoals Indola vanavond, moeten kleine ondeugden even wachten, hé! Het was dus ruim 1u toen ik me eindelijk aan dat prutske kon gaan wijden. Zelf moe, ben ondertussen non-stop bezig sinds 6u (3.02.2011 om het makkelijk te maken ) en we zijn nu 03u30 (4.02.2011), was het zelfs meer ontspannende therapie voor mij als voor haar denk ik! De snutsel heeft hier lekker rondgelopen sinds 1u, vindt mijn trainingsbroek super want daar kan ze aan op klauteren (wat heb je dan aan handschoentjes??? ) en heeft me net getoond dat we haar moeten inschrijven voor acrobatie in 't circus!! De juf kan dus zelf in haar kooitje (dat we eindelijk "samen" ingericht hebben zoals het hoort ) en dat kooitje staat nu niet op een hoogte die normaal is om zelf slapen te gaan. Haar hangmatje vindt ze de max, heb dan maar het deurtje gesloten daarnet!
Ik heb haar dus nog uitgelaten met 1 handschoen, al had ik een vermoeden dat ze niet echt op bijten uit was nu. Ik had haar nl. met kooi en al kunnen verplaatsen zodat ik de kooi makkelijker kon proper maken en herinrichten. Toch maar die ene handschoen aangedaan en haar op mijn hand laten uitkomen en ja, dan de kooi schoongemaakt (ze had ocharm nog geen bakje, ja, wiens schuld is het dan?? ) en ondertussen zat ze dus in een hip en een wip op mijn heup. "Help mij nu es ff" stond er op dat toetje te lezen, dus ja, vermits je niet kan poetsen met handschoentjes in fleece , had ik haar zo vast.
Volgens mij had ze het zelf niet eens in de gaten, ze heeft in al die tijd niet 1 poging tot bijten gedaan en ik heb lekker onnozel tegen haar gedaan, lief en kalm en vriendelijk uitgelegd dat ze zo mooi is, veel te mooi om stout te zijn, dat kleine meisjes braaf moeten zijn want dat dat anders toch niet "Lady-like" meer is en meer van dat en Frunzel luisterde zeer aandachtig op bepaalde momenten. Ze heeft ook gespeeld met alles wat ze nieuw zag, is Libby gaan begroeten en heeft de katten wat stress bezorgd, alles loopt dus voorlopig beter dan ik durfde hopen. Ik ga echt niet zeggen dat het géén bijtfretje is, want je ziet dus duidelijk dat ze het echt wél doet als ze ziet dat je haar niet betrouwt. Jef was op zijn hoede dus probeerde ze te bijten, Ruth is, na ettelijke beten, bang, mij wou ze ook aanpakken maar nu heeft ze tegenover mij meer zoiets van "rare fret ben jij" en ze neemt me verder voor hetgeen ik ben in haar ogen : de poetsvrouw en kok des huizes"!
Ik vreesde het vanmiddag al : Frunzeltje kwam, zag en .... pffff, overwon mijn hart!!!
(Moest ze morgen van gedacht veranderd zijn, komt hier geen vervolg op!! )
Ik ken er eentje die nu op het puntje van haar stoeltje zit!!
Enkele dagen geleden belde Ine, de Da, me op. Ze kende iemand die op haar beurt iemand kende met een fretje dat beet. Het fretje was ondertussen gecastreerd (niet bij Ine, ze kende het beestje dus zelf niet) maar het bijten beterde niet, integendeel. Mocht ook zij mijn nummer mss doorgeven? (Moet al niks meer zeggen, zeker, ik hoor Jef al van verre zuchten )
Het baasje van Frunzeltje belde me eergisteren, na een korte babbel had ik al door dat het geen kwestie was van tips geven, moest de kleine muis zelf zien. 's Avonds belde Ruth (haar baasje, je vond je weg op ons forum al, las ik, Ruth ) terug voor een langere en volledigere uitleg en besloten we vandaag af te spreken. (Ondertussen gisteren )
Komt daar toch zo 'n mooi snoetje binnen, een iets blekere versie van ons Noucky op haar mooist, maar volgens Ruth dus echt geen makkelijk snotje. Alles aan Frunzeltje straalde "Blijf van me af, hé" af, dus ja, vervelend geval als ik ben met fretten, heb ik haar dan een tijdje in de carrier aangesproken, haar nieuwsgierig gemaakt en even uitgetest (Jef had al snel gemerkt dat ze niet makkelijk was! ) en telkens als ze andere stemmen dan de mijne hoorde, vloog ze onrustig met haar oogjes die kant op en was het contact met mij verbroken. Libby's baasje was hier, Ruth was er nog, de telefoon ging ik weet niet hoe vaak, ik vond het geen goede start maar wou haar ook niet in die carrier laten zitten tot iedereen naar huis was. Ik heb haar dan op aandringen van Ruth met één fleece-handschoen gepakt en idd, zodra de nieuwsgierigheid naar mij wat wegviel, wou ze weg. Hoe doe je dat als fret dan als die mensen niet luisteren willen? Tandjes gebruiken natuurlijk. Ze heeft het idd enkele keren geprobeerd, maar enkel "nee" en "foei" was voldoende om haar te doen stoppen. Om de zoveel minuten probeerde ze het even opnieuw, maar het minderde precies al sneller. Ik wou haar ook niet overstuur maken, dus Frunzel gauw de bijgehaalde kooi van Moustacheke in, ik zou die wel in orde maken als iedereen weg was.
Volgens mij heeft Frunzeltje zich allang een gedacht over mij gevormd maar ach, als er plots een fret in nood opduikt zoals Indola vanavond, moeten kleine ondeugden even wachten, hé! Het was dus ruim 1u toen ik me eindelijk aan dat prutske kon gaan wijden. Zelf moe, ben ondertussen non-stop bezig sinds 6u (3.02.2011 om het makkelijk te maken ) en we zijn nu 03u30 (4.02.2011), was het zelfs meer ontspannende therapie voor mij als voor haar denk ik! De snutsel heeft hier lekker rondgelopen sinds 1u, vindt mijn trainingsbroek super want daar kan ze aan op klauteren (wat heb je dan aan handschoentjes??? ) en heeft me net getoond dat we haar moeten inschrijven voor acrobatie in 't circus!! De juf kan dus zelf in haar kooitje (dat we eindelijk "samen" ingericht hebben zoals het hoort ) en dat kooitje staat nu niet op een hoogte die normaal is om zelf slapen te gaan. Haar hangmatje vindt ze de max, heb dan maar het deurtje gesloten daarnet!
Ik heb haar dus nog uitgelaten met 1 handschoen, al had ik een vermoeden dat ze niet echt op bijten uit was nu. Ik had haar nl. met kooi en al kunnen verplaatsen zodat ik de kooi makkelijker kon proper maken en herinrichten. Toch maar die ene handschoen aangedaan en haar op mijn hand laten uitkomen en ja, dan de kooi schoongemaakt (ze had ocharm nog geen bakje, ja, wiens schuld is het dan?? ) en ondertussen zat ze dus in een hip en een wip op mijn heup. "Help mij nu es ff" stond er op dat toetje te lezen, dus ja, vermits je niet kan poetsen met handschoentjes in fleece , had ik haar zo vast.
Volgens mij had ze het zelf niet eens in de gaten, ze heeft in al die tijd niet 1 poging tot bijten gedaan en ik heb lekker onnozel tegen haar gedaan, lief en kalm en vriendelijk uitgelegd dat ze zo mooi is, veel te mooi om stout te zijn, dat kleine meisjes braaf moeten zijn want dat dat anders toch niet "Lady-like" meer is en meer van dat en Frunzel luisterde zeer aandachtig op bepaalde momenten. Ze heeft ook gespeeld met alles wat ze nieuw zag, is Libby gaan begroeten en heeft de katten wat stress bezorgd, alles loopt dus voorlopig beter dan ik durfde hopen. Ik ga echt niet zeggen dat het géén bijtfretje is, want je ziet dus duidelijk dat ze het echt wél doet als ze ziet dat je haar niet betrouwt. Jef was op zijn hoede dus probeerde ze te bijten, Ruth is, na ettelijke beten, bang, mij wou ze ook aanpakken maar nu heeft ze tegenover mij meer zoiets van "rare fret ben jij" en ze neemt me verder voor hetgeen ik ben in haar ogen : de poetsvrouw en kok des huizes"!
Ik vreesde het vanmiddag al : Frunzeltje kwam, zag en .... pffff, overwon mijn hart!!!
(Moest ze morgen van gedacht veranderd zijn, komt hier geen vervolg op!! )