In ieder geval, voor het eerst in al mijn frettenjaren zag ik eens samenwerking tussen de frettenmensen. Iedereen deed zijn best het fretje opgehaald te krijgen en Jamie Lee ging uiteindelijk diezelfde avond nog naar die Stefanie, zogezegd het fretje halen voor Heidi, die contact had opgenomen met het baasje zelf dus. Ik denk dat "Fonske" nog geen half uur binnen was bij Jamie Lee toen de eerste noodkreten op FB verschenen
Fonske was agressief, beet in de handschoen en brak uit de kooi. Ze kon hem dus niet ergens opsluiten voor de nacht, hij kroop gewoon tussen de tralies door. Dat ontlokte mij de vraag hoe mager hij dan wel niet was, je verwacht niet dat een volwassen (ongecastreerde) ram van 2 jaar door de tralies van een konijnenkooi kan, hé?? Hij was idd mager, zei Jamie Lee, maar hij wou zijn brokjes niet eten.Opnieuw hulp gaan vragen op FB, ik wou hem gerust gaan halen maar 's avonds laat naar Eeklo, dat haal ik dus niet, ik val gewoon in slaap in de auto! Ik zie dan ook 's nachts nog eens heel slecht, ik durfde echt niet gaan. Na veel gebabbel op en af besloten Cynthia en Heidi op te gaan want ook zij wilden geen van beiden zo 'n lange rit 's nachts alleen doen.
Ik hield bij waar de dames waren, wanneer ze in Eeklo waren en vooral wanneer ze Fonske zelf gezien hadden en belde op zodra ze op de terugweg waren!
Zowel Cynthia als Heidi waren het er roerend over eens, Fonske was in allerslechtste staat, woog max. 500gr en zag er miserabel uit. Ik heb hen gevraagd langs de autosnelweg te stoppen en hun GPS in te stellen op Rotselaar ... Om 01u50 waren ze hier met ... ja, met wat?? Met een "sjarminkel", mager, met omgekrulde nagels, stekelvarkentjeshaar en zeer onrustig van aard. Doodsbang ook, totaal geen mensen gewoon ... 
Ik ga de afgelopen 14 dagen niet helemaal beschrijven maar ben dus enkele dagen later wel naar de Da geweest met ons ventje, die ondertussen de naam "YISKA" kreeg. Dat betekent "de nacht is voorbij" en ik vond het schitterend passen voor onze snottepetot, zijn hel was voorbij, zijn leventje mocht beginnen als hij het nog aankon. Bij aankomst had ik hem hier op de weegschaal gezet en bleek hij 547gr te zijn. Ik heb al vaak zieke, oude en sterk vermagerde fretten gezien maar dit sloeg alles. Toen ik 2 dagen later bij Tom aankwam, was hij al 100gr zwaarder. Ik heb nochtans echt opgelet om het ventje geen overdosis aan eten te geven, hij moest het aankunnen ook, hé? Ik heb geen idee hoelang hij al zo slecht verzorgd was, maar om zo uitgemergeld hier aan te komen, moest het toch al ff bezig zijn.
Maar dus, nadat Tom bevestigd had dat hij sterk verwaarloosd was en compleet ondervoed, zijn we aan de berg op begonnen, hé! Papje, vleesje, gezonde, degelijke brokken en een aantal uren spelen per dag doen wonderen!!
Afgelopen maandagavond was Yiska op enkele uren na 2 weken hier en kon ik het uiteraard niet laten de weegschaal boven te halen, hé Ipv 547gr stond er nu 1095gr, oftewel net verdubbeld op nog geen volledige 2 weken tijd!! 
Straks gaat ons ventje nog eens op de weegschaal moeten, ik heb me 3 dagen kunnen bedwingen maar dat ie opengebloeid is, is een feit dat rotsvast staat!
Spelen, lopen, voetballen (zelfs met de bal op zijn neusje), komen aandacht vragen, snoepjes vragen, alles wat een normale fret doet, kan hij ondertussen ook Tot Opvangertje ga ik hem wel niet bombarderen, ik zou het risico niet willen nemen dat hij ooit nog één slechte dag in zijn leventje moet krijgen. En ach, binnenkort naar Tante Ine voor de castratie en dan eens kijken of hij een vriendje wil, hé, dan is onze Yiska helemaal "gesetteld"!! En ... dankzij de lieve hulp van Jamie Lee, Cynthia en Heidi zijn de 3 dames nu tot Meter van Yiska gebombardeerd!!
Iets in huis halen en daarna totaal verwaarlozen, uit domheid of is het speeltje de moeite niet meer. 
)
